Dag 12: Erawan Waterfalls en Kanchanaburi

Na een heerlijke nacht en ontbijt brengt de longtailboot ons weer terug naar de opstapplaats van het busje. We bezoeken samen met de familie van gisteren de Erawan Waterfalls. Deze bestaat uit 7 waterniveaus. Vanaf niveau 2 tot niveau 5 kun je zwemmen. De grootte van de waterval valt ons een beetje tegen, maar het geeft wel mooie plaatjes. In de bassins zwemmen kleinere, maar ook behoorlijk grote vissen die aan je voeten beginnen te knabbelen. Het kost wel wat overwinningskracht, maar Coen, Marloes, Lonneke en ik zwemmen uiteindelijk in het water. Wel een beetje trappelend om de vissen niet teveel de kans te geven. Halverwege de klim zien we een soort kledingwinkeltje. Als we terug lopen hebben we in de gaten dat de jurken geofferd worden (aan de goden?).  We nemen een  heerlijke (ijs)koffie of iets anders en lopen rustig terug naar de parkeerplaats waar een lunch op ons staat te wachten. Uiteindelijk zijn er 3 tafels met Nederlandse gasten en Noi bemoeit zich (ondanks het feit dat ze een eigen reisleider hebben) met de uitleg van het eten en de bediening (die prima zelf de drankjes kan inventariseren). We noemen hem inmiddels ‘AnNoi’ en grappen onderling ‘We zien hem Noi meer terug’. Met de bus rijden we naar de River Kwai Bridge in Kanchanaburi. We mogen zelf over de brug lopen, maar het is volgens Noi  ‘slippery’ en je kunt je fototoestel kwijtraken door hem in het water te laten vallen, enz. Na wat foto’s gaan we naar het oorlogsmuseum. Het is onverwachts heel interessant en informatief, De eerste kaart geeft duidelijk aan waar de dwangarbeiders allemaal vandaan komen en waar ze te werk zijn gesteld. Er is een klein treincompartiment te zien waarin 28 arbeiders 4 dagen lang met bepakking in vervoerd werden. We kijken een film met verhalen van overlevenden en zien gedetailleerde tekeningen gemaakt door een Nederlandse  dwangarbeider.  Noi heeft een probleem en vraagt of we met z’n elven in de bus willen. Dat willen we niet! We worden naar ons nieuwe hotel gebracht, Royal River Kwai Hotel. Het ziet er prachtig uit. Noi zal ook hier verblijven en ‘the end of service’ is officieel morgenochtend, maar we hebben hem echt niet meer nodig. Jan moet veel moeite doen om zelf de vouchers te overhandigen aan de balie en de sleutels zelf in ontvangst te nemen. We lopen zonder gedag te zeggen langs hem heen naar de kamers. Ik loop terug om de vergeten paspoorten op te halen bij de balie en geef hem toch maar een hand. We gaan lekker zwemmen en eten lekker in het hotelrestaurant, waar een liveconcert wordt gegeven door een mooi zingende gitarist en later een dame. Na het eten ontdekken we Noi nog aan een tafeltje een niveau lager, maar gelukkig zoekt hij ons niet meer op (terwijl de andere leuke reisleider gezellig mee-eet aan tafel). Zo’n reisleider kan je vakantie maken of breken dus, maar nu zijn we van hem af.